در مقابل انسان دو مرحله از زندگی قرار دارد : زندگی گذرای دنیوی و زندگی جاودان اخروی.

 اما گاهی انسان با وجود آگاهی و اعتقاد به آخرت مشغول دنیای گذرا شده و از آخرت غفلت می­ورزد.

 انسان با چشم­هایی فروبسته، لب بر جام زندگی نهاده، اشک سوزان خود را بر کناره زریّن آن 

فرو می­ریزد، تا آنکه ناگاه دست مرگ، نقاب از دیدگان او بردارد. 

مولای متقیان علی(ع) در مورد گذرا بودن دنیا می­فرماید:

 

 

أَلَا وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ وَلَّتْ حَذَّاءَ فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ الْإِنَاءِ اصْطَبَّهَا صَابُّهَا أَلَا وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ أَقْبَلَت

 

 

هُشیار باشید، دنیا به شتاب مى‏گذرد و نمانده است از دنیا مگر ته ‏مانده‏اى در کاسه،
مانند آن ته ­مانده‏اى که کسى آنرا در کاسه ریخته باشد و بدانید که آخرت روى آورده است.

 

 نهج ­البلاغه، 84، خطبه 42.

نوشته شده در سه شنبه 91/12/22ساعت 7:28 عصر توسط قطره بارون| نظرات ( ) |